Verouderen is natuurlijk niet een fenomeen dat zich alleen aan de buitenkant van het lichaam manifesteert, ook in het lichaam vinden allerlei verouderingsprocessen plaats. Naarmate een mens ouder wordt, boet het afweersysteem aan kracht in. De kracht van het afweersysteem (het aangeboren antioxidantsysteem) is vooral afhankelijk van de bescherming tegen vrije radicalen. Dat systeem wordt in de loop van een mensenleven steeds zwakker. Dat proces van afname van de natuurlijke afweer begint al op de leeftijd van 25 jaar, maar dan is het nog niet merkbaar. Vanaf de leeftijd van 40 jaar beginnen de problemen duidelijker te worden.
Veroudering kunnen we misschien het best omschrijven als de optelsom van alle niet meer te repareren schade die veroorzaakt wordt door vrije radicalen. Het gaat om schade in de cellen (aan de mitochondriën), de celinhoud en de celkern met het DNA) en schade aan de celwand. Daarnaast spelen andere verschijnselen een rol, zoals het afzetten van geoxideerde vetten in de bloedvaten, schade aan vetzuurstructuren en eiwitstructuren in het lichaam en crosslinking van eiwitten.
Hoe gezond iemand ook leeft, hoe gunstig de omstandigheden ook zijn, iedereen wordt ouder. Er zijn sterke aanwijzingen dat veroudering, als proces, voor een groot deel te wijten is aan beschadiging van de telomeren. Dat zijn de beschermende structuren aan de uiteinden van DNA-strengen. Het DNA is het erfelijke materiaal dat in elke celkern ligt opgesloten. DNA bevat de genetische blauwdruk, het bepaalt de kleur van haar, ogen, hoe groot iemand wordt, een eventuele aanleg voor ziekte, de bloedgroep en nog heel wat meer. DNA bevat de instructies die cellen volgen bij de celdeling (het vermenigvuldigen van cellen). Het DNA bestaat uit 2 strengetjes die in elkaar gedraaid zitten (dubbele helixstructuur). Aan het uiteinde van elke DNA-streng zitten stukjes materiaal die de streng beschermen, de temoleren.
U kan de temoleren vergelijken met plastieken stukjes die aan het einde van een schoenveter zitten. Raakt dat plastiekje los, dan begint de veter te rafelen. Als telomeren kapot gaan, verschrompelt de DNA-streng en kan dan vanzelfsprekend niet meer (goed) doen wat nodig is. Bij normale processen van celdeling gaat bij de deling een klein stukje telomeer verloren, maar uiteindelijk is het op. Cellen sterven dan af of raken dermate beschadigd dat normale uitoefening van de taak niet meer mogelijk is. In de loop van een leven raken grote hoeveelheden cellen beschadigd of sterven af. Omdat een lichaam uit onvoorstelbare hoeveelheden cellen bestaat (meer dan 30 triljoen) is daar in eerste instantie niets van te merken, er is altijd nog voldoende over om te doen wat gedaan moet worden. Maar steeds meer cellen gaan verloren. Door de voortdurende afbraak van cellen verliest de mens uiteindelijk zelfs ook gewicht.
Als veroudering een optelsom is van schade door vrije radicalen kan men dan veroudering voorkomen?
Alle levensvormen die van zuurstof afhankelijk zijn hebben te maken met vrije radicalen en hebben die vrije radicalenprocessen ook nodig. Elke ademteug en elke hap voedsel betekenen dat vrije radicalen gevormd (gaan) worden. Iedere geslaagde afweerreactie betekent de aanwezigheid van vrije radicalen. Het antioxidant systeem kan nooit 100% effectief zijn. Voordat de vrije radicalen uitgeschakeld zijn, is al enige schade aangericht en niet alle schade kan worden gerepareerd. Kortom het verlies van cellen en de daarmee gepaard gaande veroudering is niet te vermijden.
Als het antioxidantsysteem kan worden versterkt, is het heel goed mogelijk dat iemand op een gezondere manier oud(er) wordt. Verstandig gebruik van een antioxidantsupplement kan daar een ondersteunende rol bij spelen. Er zijn ook mensen die van nature behept zijn met een zwakke gezondheid of zelfs met ziekte, waarbij het extra nemen van antioxidantsupplementen niet veel invloed hebben.
Antioxidantencomplex bij bol.com
Supplementen en extracten
Veroudering kunnen we misschien het best omschrijven als de optelsom van alle niet meer te repareren schade die veroorzaakt wordt door vrije radicalen. Het gaat om schade in de cellen (aan de mitochondriën), de celinhoud en de celkern met het DNA) en schade aan de celwand. Daarnaast spelen andere verschijnselen een rol, zoals het afzetten van geoxideerde vetten in de bloedvaten, schade aan vetzuurstructuren en eiwitstructuren in het lichaam en crosslinking van eiwitten.
Hoe gezond iemand ook leeft, hoe gunstig de omstandigheden ook zijn, iedereen wordt ouder. Er zijn sterke aanwijzingen dat veroudering, als proces, voor een groot deel te wijten is aan beschadiging van de telomeren. Dat zijn de beschermende structuren aan de uiteinden van DNA-strengen. Het DNA is het erfelijke materiaal dat in elke celkern ligt opgesloten. DNA bevat de genetische blauwdruk, het bepaalt de kleur van haar, ogen, hoe groot iemand wordt, een eventuele aanleg voor ziekte, de bloedgroep en nog heel wat meer. DNA bevat de instructies die cellen volgen bij de celdeling (het vermenigvuldigen van cellen). Het DNA bestaat uit 2 strengetjes die in elkaar gedraaid zitten (dubbele helixstructuur). Aan het uiteinde van elke DNA-streng zitten stukjes materiaal die de streng beschermen, de temoleren.
U kan de temoleren vergelijken met plastieken stukjes die aan het einde van een schoenveter zitten. Raakt dat plastiekje los, dan begint de veter te rafelen. Als telomeren kapot gaan, verschrompelt de DNA-streng en kan dan vanzelfsprekend niet meer (goed) doen wat nodig is. Bij normale processen van celdeling gaat bij de deling een klein stukje telomeer verloren, maar uiteindelijk is het op. Cellen sterven dan af of raken dermate beschadigd dat normale uitoefening van de taak niet meer mogelijk is. In de loop van een leven raken grote hoeveelheden cellen beschadigd of sterven af. Omdat een lichaam uit onvoorstelbare hoeveelheden cellen bestaat (meer dan 30 triljoen) is daar in eerste instantie niets van te merken, er is altijd nog voldoende over om te doen wat gedaan moet worden. Maar steeds meer cellen gaan verloren. Door de voortdurende afbraak van cellen verliest de mens uiteindelijk zelfs ook gewicht.
Als veroudering een optelsom is van schade door vrije radicalen kan men dan veroudering voorkomen?
Alle levensvormen die van zuurstof afhankelijk zijn hebben te maken met vrije radicalen en hebben die vrije radicalenprocessen ook nodig. Elke ademteug en elke hap voedsel betekenen dat vrije radicalen gevormd (gaan) worden. Iedere geslaagde afweerreactie betekent de aanwezigheid van vrije radicalen. Het antioxidant systeem kan nooit 100% effectief zijn. Voordat de vrije radicalen uitgeschakeld zijn, is al enige schade aangericht en niet alle schade kan worden gerepareerd. Kortom het verlies van cellen en de daarmee gepaard gaande veroudering is niet te vermijden.
Als het antioxidantsysteem kan worden versterkt, is het heel goed mogelijk dat iemand op een gezondere manier oud(er) wordt. Verstandig gebruik van een antioxidantsupplement kan daar een ondersteunende rol bij spelen. Er zijn ook mensen die van nature behept zijn met een zwakke gezondheid of zelfs met ziekte, waarbij het extra nemen van antioxidantsupplementen niet veel invloed hebben.
Antioxidanten hebben we altijd al nodig gehad, maar nu nog meer dan vroeger omdat de aanvallen van vrije radicalen door ons onnatuurlijke levensstijl vele malen groter zijn dan 100 jaar geleden, gewone (gezonde) voeding schiet veelal tekort en kan niet genoeg antioxidanten aanleveren, dat is een mogelijke verklaring voor de veelvuldig voorkomende welvaartsziektes.Verouderen natuurlijk vertragen
Antioxidantencomplex bij bol.com
Index
AandoeningenSupplementen en extracten
Reacties