orthomoleculaire therapie

Orthomoleculaire therapie betekent het verminderen of verhelpen van de klachten met behulp van natuurlijke stoffen (liefst van organische oorsprong) en voeding. Hierbij wordt getracht het lichaam te ondersteunen waardoor het eigen genezingsproces kan geactiveerd worden. Orthos komt van het Grieks en betekent: juist, recht of gezond. Moleculair betekent molecuul. Een andere formulering zou zijn: Het creëren van een optimaal biochemisch milieu, waarbij cellulaire (herstel)processen alle kansen krijgen. De grondlegger is tweevoudig nobelprijs winnaar (1954 en 1962) Linus Pauling.

De orthomoleculaire geneeskunde vertrekt vanuit een anamnese (vragenlijst en klachtenlijst) en wordt gevolgd door een aanvullend gesprek, observatie en laboratorium onderzoek. Op basis van deze gegevens wordt de orthomoleculaire therapie gestart, al dan niet ondersteund door complementaire (aanvullende) therapieën. Het verschil met de reguliere geneeskunde is dat deze laatste allopatisch werkt. Orthomoleculair ziet de mens als een geheel (holistisch beeld) en het ziektebeeld als een niet-evenwicht binnen dat geheel en tracht zoveel mogelijk factoren te betrekken in het herstelproces, teneinde te evolueren naar een toestand van homeostatis. De orthomoleculaire en reguliere geneeskunde kunnen elkaar perfect aanvullen, doch hebben een andere benadering.